Arpa

Arpa, farklı toprak ve iklim koşullarında büyümeye adapte olmuş çok çeşitli formlara sahiptir. Nispeten kısa büyüme mevsimi, tarımın kuzey bölgelerinde bile arpa ekimine izin verir. Ek olarak, arpa, bu kültürü sadece kuzey bölgelerde değil, aynı zamanda sıcak, akut kuru alanlarda da vazgeçilmez kılan hızlı gelişme ile karakterizedir. Arpa, kış ve bahar nemi rezervlerini daha verimli kullanır, yazın ikinci yarısının kuru ve sıcak havalarının başlamasından önce tahılı oluşturmak için zamana sahiptir. Bu nedenle kuru alanlarda arpa, buğday ve yulaftan daha yüksek ve istikrarlı verim verir. Birçok arpa çeşidinin ısı direnci ve tuz direnci vardır.

Ekolojik plastisiteye rağmen, maltlık arpa çeşitleri ağırlıklı olarak ılıman iklime ve yaz aylarında yeterli yağışa sahip orta enlemlerde yetiştirilmektedir. Sadece bu koşullar altında bira endüstrisinin gereksinimlerini karşılayan bir tane oluşur.

Arpa tanesi 1-2 °C sıcaklıkta çimlenmeye başlar. Ancak bu koşullar altında çimlenme süreci son derece yavaştır. 4 °C sıcaklıkta beş ila yedi gün, 10 °C'de üç gün ve 16-19 °C'de arpa tohumlarını yapıştırmak için bir ila iki gün gerekir. Ekimden sürgünlerin ortaya çıkmasına kadar geçen süre toprak sıcaklığına bağlıdır (ne kadar yüksekse, sürgünler yüzeyde o kadar hızlı görünür). Ancak arpa gelişiminin ilk aşamasında en uygun sıcaklık 10-15 °C'dir. Daha yüksek bir sıcaklık gelişmeyi hızlandırır ve aynı zamanda yeşillik aşamasının süresini ve üretken kulağın elementlerinin oluşumunu kısaltır.

Arpa filizi, 5-8 °C'ye kadar kısa süreli donlara dayanabilir. Daha düşük sıcaklıklar yaprakların uçlarına zarar verir ve uzun süreli maruz kalma durumunda hava organlarının tamamen ölümüne yol açabilir. Gelişimin geç aşamalarında arpa, sıfırın altındaki sıcaklıklara dayanamaz. Arpa, buğday ve yulaftan daha az su talep eder ve onu daha idareli kullanır.

Arpa çimlenme süreci, tahıl ağırlığının yarısına eşit bir miktarda suyu emdiğinde başlar. Bu, buğday ve yulaf için gerekenden önemli ölçüde daha azdır. Nem dostu koşullarda arpa tanesi bir gün sonra şişer, yetersiz nem ile bu işlem daha uzun sürer.
Bitkinin toplam su tüketimi filizlenme ile filizlenme arasında artar. Maksimum akış, boru delmeye çıkış aşamalarında meydana gelir. Bu dönemde su eksikliği tahıl verimini olumsuz etkiler. Sütün olgunlaşması sırasında nem eksikliğine, sapların ve yaprakların erken kuruması, tanede nişasta oluşumunun durması, protein azot içeriğinde bir artış, yönelimde ve tane boyutunda bir azalma eşlik eder.

Arpa, uzun gün bitkileri grubuna aittir ve gelişimi için nispeten uzun aydınlatma gerektirir. Bu nedenle, kuzey bölgelerinde arpa yetiştirme mevsimi, gün ışığının daha kısa olduğu güneydekinden daha kısadır.

Arpa, toprak verimliliği için zorlu bir üründür biomantıksal özellikler (nispeten kısa sürede yoğun organik madde birikimi ve kök sisteminin nispeten zayıf gelişimi). Arpa, toprak çözeltisinin asitliği yüksek olan alanlarda zayıf büyür. Genç bitkiler özellikle etkilenir: Klorofil oluşum sürecinin ihlali nedeniyle yaprakların erken sararması vardır, büyüme gecikir.

Arpa en iyi pH 5,6-5,8'de gelişir. Maltlık arpa, çim podsoli, gri orman ve kara toprak topraklarda başarıyla yetiştirilir. İyi havalandırılmış, orta toprak bağları en uygunudur. Arpa, hafif topraklarda zayıf büyür. Maltlık arpa ve bataklık yeraltı suyunun yanı sıra aşırı azot beslemeli süzülmüş turba bataklığı yetiştirmek için uygun değildir.