Kabak çekirdeği

Balkabağı sıcağı seven bir kültürdür. Tohumlar, 13°C'lik bir tohum paketleme derinliğinde sabit bir toprak sıcaklığı oluşturduklarında çimlenmeye başlar; Çimlenme sürecinin çok daha hızlı gerçekleştiği optimum sıcaklık 33-35 °C'dir. Büyüme ve gelişme için en iyi sıcaklık 20-25 °C'dir.

Diğer kavunlar gibi kabak da kuraklığa dayanıklı bir ürün olarak kabul edilir. Ancak, onlarla karşılaştırıldığında, daha fazla nemi sever. Bunun nedeni, çok fazla nemi buharlaştıran güçlü bir asimilasyon aygıtının gelişmesi ve ayrıca büyüme mevsimi boyunca balkabağında yoğun büyümenin gözlemlenmesidir. Terleme katsayısı 834'tür. Balkabağı için en uygun toprak nemi, yumurtalık oluşumundan önce %80 ve meyvenin gelişimi sırasında %70'tir.
Balkabağı ışığı seven bir kültürdür. Yabani otların gölgelemesi veya kalınlaşması sonucu güneş ışığına maruz kalmaması asimile olmayı azaltır, çiçeklenmeyi ve dişi çiçeklerin oluşumunu geciktirir, bu da nihayetinde ürünü ve kalitesini olumsuz etkiler. Balkabağı toprak verimliliğine artan talepler getirir. Onlar için en iyi topraklar kara toprak, hafif tın ve tındır, yüksek asitli topraklarda zayıf büyürler.

Yüksek organik içeriğe sahip iyi drene edilmiş topraklar kabak bitkileri için idealdir. Erken üretim için kumlu veya kumlu toprak tercih edilir, ancak kabak bitkileri farklı toprak tiplerinde yetiştirilebilir. Yeterli hava drenajına sahip tarlalar, sezon başında veya sonunda dondan kaçınabilir ve bu da daha uzun bir büyüme sezonuyla sonuçlanır. İyi su tutma özelliklerine sahip ağır toprak, nispeten kuru ve temiz olmayan bir durumda tercih edilebilir. Ancak, uzun süre ıslak halde kalan veya büyük makinelerle sıkıştırılmış çok ağır topraklar, toprağın yeterli havalandırılmasına ihtiyaç duyulması nedeniyle kaçınılmalıdır.

Tohum işleme, kırbaçlanmayı ve diğer hastalıkları önlemeye yardımcı olabilir. Tohum şirketleri, çimlenmeyi ve canlılığı iyileştirmek için kabak çekirdeklerini genellikle mantar öldürücüler ve yardımcı maddelerle kaplar. Sıcak su işleme (yaklaşık 50 °C) belirli tohum kaynaklı hastalıkları kontrol eder ve ayrıca taze hasat edilmiş tohumların çimlenmesini teşvik eder. Diğer kabak mahsullerinin tohumları, ısı iç kısma nüfuz etmeden önce dış katmanlar ölebileceğinden, sıcak su işlemeyi etkili bir şekilde kullanmak için çok büyüktür.

Balkabağı bitkileri genellikle geç don tehlikesi geçtikten sonra tarlaya ekilir. Kabak, kavun, karpuz, şişe kabağı ve lif kabağı uzun bir büyüme mevsimi gerektirir. Salatalık, sakız kabağı ve acı kavun sıcak havalarda hızla büyür, tohumdan yenilebilir, olgunlaşmamış meyve hasadına kadar 2 aydan az sürer. Kaliforniya ve diğer uzun büyüme mevsimi bölgelerinde, çift ürün yetiştirmek ve makineli hasat için bir tarlaya iki kabak ürünü ekmek mümkündür. Don olmayan tropiklerde, bir balmumu kabağı yılda iki hasat üretebilir ve olgun hayota bitkileri yıl boyunca meyve verir.

Günümüzde monokültür yaygındır. Geçmişte Hintliler kabakları mısırla birlikte yetiştirirdi ve fasulyeve bu hala Latin Amerika'nın bazı bölgelerinde uygulanmaktadır. Afrika'da da melezleme yapılmaktadır, burada kabak manyok ve tatlı patatesle birlikte yetiştirilirken, egusi tahıllarla birlikte yetiştirilir ve tatlı patates yetiştirilir.

Tarlaya doğrudan ekim yaygındır. Daha az mekanize toplumlarda, ekim genellikle üç ila on tohumun aynı yere elle ekildiği ve daha sonra her höyük için bir ila üç bitki olacak şekilde seyreltildiği bir höyük sistemiyle yapılır. Ev bahçıvanları ve diğer insanlar hala bu şekilde ekim yapsa da, gelişmiş ülkelerdeki çoğu büyük üretici artık tohumları eşit şekilde dağıtan ve seyreltme ihtiyacını ortadan kaldıran hassas traktör ekicileriyle kabak mahsulleri ekiyor.

Kısa sezonlu bölgelerde, seralara ve büyüme odalarına tohum ekerek ve genç bitkileri tarlaya naklederek sezon uzatılabilir. Nakledilen bitkilerin yaşı 3-4 hafta olmalı ve köklenmemiş olmalıdır. Nakledilen bitkiler, tohumsuz bir ortamda veya bitkilerin köklerine zarar vermeden nakledilmesine izin veren diğer kaplarda köklendirilmelidir. Özellikle plastik malç ve sıra aralığı olduğunda, sezonun başlarında nakil kullanmak olgunlaşmayı hızlandırabilir ve çiftçinin fiyatların genellikle daha yüksek olduğu sezonun başlarında hasat yapmasına yardımcı olabilir.

Çimlenmenin ortaya çıkma hızı, tohumların ekildiği derinlikten etkilenir. Sezonun başlarında fide eken bahçıvanlar bazen tohumları iki farklı derinliğe ekerler. Küçük fideler önce çimlenir ve fideler geç donlardan ölmemişse erken pazar için hasat edilebilir, bu durumda dondan sonra ortaya çıkan daha derin fidelerle değiştirilebilir.

Kabak ve bazı C. pepo kabak çeşitleri genellikle çalımsı bir şekle sahiptir ve kıvırcık kabak bitkilerinden çok daha yakın aralıklarla yetiştirilir. Kavun, salatalık ve karpuz için kısa boğum araları ve kompakt bitki şekline sahip çalı çeşitleri de vardır. Bunlar sınırlı alana sahip ev bahçıvanları tarafından yetiştirilir, ancak ticari çiftliklerde nadiren yetiştirilir. Küçük çalı salatalıkları ("Baby Bush" gibi) mümkün olduğunca yakın sıralara veya her 5 inçte bir yerleştirilebilir.

Balkabağı temizleme işlemi dondan önce tek adımda yapılır. Hafif bir don olgun meyveye zarar vermez ve kamçıları yok ederek ve meyveyi açığa çıkararak hasadı kolaylaştırır, ancak 10 °C'nin altındaki sıcaklıklara uzun süre maruz kalması meyveye zarar verir. Meyve çok fazla yağış olmadan önce hasat edilebilirse, depolama ömrü artar.

Meyveli kabak hasadında, daha iyi raf ömrü için 2-3 cm sap bırakılması önerilir. Doğrudan büyük palet kaplarında hasat edildiğinde, diğer meyvelere zarar vermemek için sapın uzunluğu kısaltılmalı veya çıkarılmalıdır.

Kabak meyvesinin olgunluğu kabuğunun rengi ve yoğunluğuna göre belirlenir. Tropikal ülkelerde olgun meyveler kabuğu parlaklığını kaybettiğinde hasat edilir.

Kabak meyveleri boyut, şekil ve renk bakımından oldukça değişkendir, bu nedenle tek bir hasattan tutarlı bir ürün elde etmek zordur. Bununla birlikte, pazar taleplerini karşılamak için görünüm tekdüzeliğine göre sıralama önemlidir. İç pazarda kabak elde etmek için meyvenin ağırlığına göre üç sabit boyut kategorisi (küçük, orta ve büyük) vardır. Küçük kabaklar 1,4 ila 3,2 pound, orta kabaklar 3,3 ila 5,5 pound ve büyük kabaklar 5,6 pound veya daha fazla ağırlığındadır. İhracat pazarları farklı boyutlarda meyveleri kabul etse de, 5,6 ila 8 kg ağırlığındaki büyük meyveler tercih edilir. Meyvenin şekli yuvarlak, ovalden hafif yassıya kadar değişebilir. Kabuğun rengi de yeşil, mavi-yeşilden ten rengine kadar değişir. Kabuğun çizgili deseni veya beneklenmesi de değişir, ancak çizgiler genellikle beyaz veya kremsidir. Kabuk pürüzsüz veya kırışık olabilir.

Tüm meyveler olgunluğun dış belirtileri açısından incelenmeli ve yalnızca olgunlaşmış kabaklar torbalanmalıdır. Meyvenin kabuğunda gözle görülür lekeler olmamalıdır. Kabuk renk değiştirmemeli veya yüzeysel küf oluşumu göstermemelidir. Meyvede böcek veya mekanik hasar olmamalıdır ve kısmen ayrışmış meyveler reddedilmelidir. Meyvenin kapalı bir sap ucu ve ciddi çürüme sorunlarından kaçınmak için çatlak olmaması gerekir. Et, piyasadaki birçok kabak dilimlenmiş halde satıldığı için yoğun ve koyu turuncu olmalıdır. İç rengini değerlendirmek için rastgele seçilen meyveler ara sıra açılmalıdır.

Hasar görmemiş meyveler depolamaya uygundur. Hemen satılmayacak kabaklar serin, kuru ve iyi havalandırılan bir alanda depolanmalıdır. Kabakların optimum depolama sıcaklığı 10-12 °C ve bağıl nem %70-75'tir. Bu sıcaklıkta, meyve önemli bir kalite kaybı olmadan 3 aya kadar depolanabilir. Ortam sıcaklıklarında depolama aşırı ağırlık kaybına, yüzey renk yoğunluğunun kaybına ve mutfak kalitesinin düşmesine neden olur. Yeşil kabuklu çeşitler yüksek sıcaklıkta kademeli olarak sararır ve posası kuru ve lifli hale gelir. Kabakların ortam sıcaklıklarında raf ömrü birkaç hafta ile sınırlıdır. Öte yandan, meyveler düşük sıcaklıklarda depolanmamalıdır. Kabaklar soğuğa karşı hassastır ve asla 10 °C'nin altında depolanmamalıdır.

Meyveler sıcak ve kuru odalarda kış boyunca saklanabilir.

Kabağı satmak için kullanılan ambalaj, pazarın amacına bağlıdır. İç pazara ve Karayipler'deki en yakın ihracat noktalarına satılan meyveler genellikle file torbalara paketlenir. Torbalar genellikle üç ila yedi meyve içerir ve ağırlıkları yaklaşık 23 kg'dır. Ancak file torbalar pratikte çürüklere ve yaralanmalara karşı koruma sağlamaz. Meyve boyutundaki değişkenlik, file torbanın şişmesiyle ilgili sorunlara da yol açar. Daha uzak ihracat pazarlarına yönelik daha küçük kabaklar, 19 kg meyve içeren sağlam, iyi havalandırılmış kartonlara paketlenmelidir. Kartonlar minimum çekme mukavemetine sahip olmalı ve meyveyi ayırmak ve korumak için iç ayırıcılar kullanılmalıdır.

360 ila 410 kg meyve taşıyan büyük, ahşap dökme konteynerler ihracat pazarı hedeflerine deniz taşımacılığında kullanılabilir. Kutulara paketlenen ve deniz konteynerlerinde gönderilen kabaklar, nakliye sırasında oluşan nem ve nefes alma nedeniyle oluşan ağırlık kaybını hesaba katmak için ağırlıkça %5 eklenmelidir.